Democratisch Energie Initiatief
Een alternatief voor de huidige energiepolitiek
De Initiatiefgroep van het Democratisch Energie Initiatief NL is breed samengesteld:
Wetenschappers, bestuurders, en ook vakbondsmensen ((FNV) met verschillende achtergronden.
De FNV Noord ondersteunt het initiatief.
In het FNV vakbondshuis van Groningen en Utrecht vonden onze werkconferenties plaats.
Met onderstaand manifest is een eerste alertering uitgegaan naar alle gemeenten en waterschappen. Daarop zijn veel reacties binnengekomen.
Er is bij de lokale gekozen bestuurders een breed gedragen gevoel dat lokale democratie, autonomie en energiepolitiek samen moeten gaan.
Diverse wetenschappelijke disciplines zijn in het initiatief vertegenwoordigd: Ecologie, Biomassa, Kernenergie, circulaire economie, etc.
Het verbinden van wetenschap en democratie is een doel van het initiatief.
Er is in Nederland geen sprake van een samenhangend energiebeleid.
De huidige energiepolitiek wordt gevormd door een lobbycratie en wordt beheerst door economische machten en perverse prikkels.
Daar wil het Initiatief een politiek neutraal alternatief voor zijn. Een alternatief voor de huidige energiepolitiek.
Dat de FNV Noord van begin af aan bij het Democratisch Energie Initiatief betrokken is, is gelegen in het behoud van onze welvaarts- en rechtsstaat, die door de huidige energiepolitiek scherp onder druk staat.
Zie hieronder de informatie en standpuntbepaling in het Energiemanifest aan de raden en waterschapsbesturen van 29 augustus 2018.
Het initiatief wil alle wetenschappelijke kennis toegankelijk en bespreekbaar maken voor een duurzaam energiebeleid.
Onderwerpen als CO2, waterstof, geothermie, warmtepompen, electrische auto’s, van het gas af, etc worden regelmatig behandeld en becommentarieerd.
Van het onderstaande manifest - voorbeeld Venlo - is een identieke inhoudelijke versie aan alle 380
gemeenten en 21 waterschappen verstuurd.
​
Aan de raad van de gemeente Venlo
Geachte raad,
Wij richten ons met dit manifest tot u. Tevens zenden wij het aan alle gemeenteraden en
waterschapsbesturen in Nederland.
Wat is het doel van dit manifest?
1 - Dit manifest roept op tot een op democratische wijze, dus met zeggenschap van de burger, tot stand gekomen energiebeleid.
Een beleid van onderop, waarin de gemeenteraden en waterschapsbesturen volop hun democratische positie kunnen waarmaken.
Wij staan voor een andere aanpak, ter vervanging van het huidige aan de klimaattafels tot stand gekomen beleid dat volledig vastgelopen is.
Diverse wetenschappers en deskundigen op energie/klimaat gebied werden en worden geweerd van deze klimaattafels. Dat leidt tot een tunnelvisie. In ons manifest geven wij wel de alternatieven voor een ander beleid.
Wij sluiten de recente studie van Professor Pieter Lukkes bij die onder meer pleit voor een
loskoppeling van energie- en klimaatbeleid.
Het klimaattafelproces is een lobbycratie en voltrekt zich buiten de democratische besluitvorming. Financieel-economische machten en institutionele belangen domineren het beleid.
Deze ‘profitocratie’ willen wij stoppen.
Wij willen het energiebeleid volledig terugbrengen onder de democratische besluitvorming.
Zoals het hoort in onze democratische rechtsstaat.
2 - De regering is van plan om ons land in energieregio’s op te delen. In die regio’s worden
gemeenten geclusterd.
De regio’s, en daarmee de gemeenten, krijgen van het rijk energiedoelen en middelen (bv windturbineparken) opgelegd en dreigen op een oneigenlijke wijze te worden gecommitteerd aan de EU- doelen.
Daardoor kan het rijk op basis van de Wet NERpe aan gemeenten aanwijzingen en boetes
opleggen ingeval het rijk de Europese energiedoelen niet haalt. Hetgeen het geval zal zijn in 2020. Hiertegen willen wij waarschuwen.
3 - De lokale democratie en lokale autonomie worden door de hierboven geschetste ontwikkelingen aangetast.
Het betekent een inbreuk op onze democratische rechtsorde en een verstoring van de keten
EU/Rijk/Provincie/Gemeenten- Waterschappen/Burger.
Dit en de verzwaring van de lasten voor alle betrokkenen op lokaal en regionaal niveau slaat het draagvlak onder het beleid weg.
Tegen de afkalving van het draagvlak voor een duurzame energiepolitiek en tegen de uitholling van de lokale democratie willen wij een dam opwerpen.
Wij willen een duurzaam energiebeleid stimuleren dat samenhang heeft en realistische doelen stelt. En dat in sociaal opzicht rechtvaardig uitpakt.
Met ons manifest willen wij het debat hierover lostrekken.
Wij verzoeken u ons manifest te agenderen in uw raad.
Aan uw griffie richten we het verzoek deze te plaatsen als ingekomen stuk op de LIS en deze mail met bijlagen door te zenden aan de leden van de raad.
Het Democratisch Energie Initiatief,
namens deze,
Jeroen Hetzler, Hazerswoude-Rijndijk
Rob Nijssen, Barendrecht
Markus Vrieling, Groningen
André van den Berg, Den Haag
Bart Noordermeer, Westland
Alle Tepper, Borger-Odoorn
Kees le Pair, Nieuwegein
Fred Udo, Monnickendam
Ger Kiers, Groningen
Lies Zondag, Veendam
Kors Bos, Hilversum
Tjip Koopmans, Gasselte
Kees Pieters, Barendrecht
Leffert Oldenkamp, Wageningen
Hugo Matthijssen, Beilen
Eduard Harinck, Mijnsheerenland
Karel Wakker, Mijnsheerenland
Pieter Lukkes, Leeuwarden
Louw Feenstra, Rotterdam
Gerard Cox, Mijnsheerenland
Hans Haringa, Eext
Nico Broekema, Emmen
Suzanne Hofstede, Gieterveen
Democratisch Energie Initiatief: geen klimaatboetes voor gemeenten en waterschappen
Een door burgers en gemeenteraden gedragen energiebeleid moet het alternatief worden voor het huidige, vastgelopen energiebeleid.
Realistisch duurzaamheidsbeleid kan niet zonder democratische besluitvorming op lokaalniveau.
En evenmin zonder samenhangende, wetenschappelijke onderbouwing. Beide ontbreken in het huidige rijksbeleid. Het Nederlandse klimaat-en energiebeleid is vastgelopen.
Dit leidt tot klimaatboetes, als gevolg van het niet halen van EU- doelen. Het rijk zal proberen deze boetes af te wentelen op de lagere overheden.
Het Democratisch Energie Initiatief roept gemeenteraden en waterschapsbesturen op hier alert op te zijn en alternatieven te scheppen voor het huidige top-down beleid.
Geest en doelen van het Klimaatakkoord tonen gebrek aan samenhang
De geest van het Klimaatakkoord volgens Nijpels: ‘We moeten alles doen, alles proberen,
iedereen moet meedoen’. Dit vat de praktijk treffend samen: een totaal gebrek aan
samenhang.
De Algemene Rekenkamer signaleerde in 2015 dat het Ministerie van EZK grootschalig investeerde in energie-infrastructuur, zonder maatschappelijke kostenbaten-analyse.
Sindsdien is niets veranderd. Ongerichte investeringen leiden tot verspilling van miljarden.
Vaak aan plannen die burgers en gemeenteraden niet willen, zoals windturbine- en zonneparken.
Het huidige beleid faalt
Het ministerie van EZK gaf vorig jaar 9 miljard uit, dit jaar 13 miljard, aan de energietransitie.
Om deze miljarden wordt intensief gelobbyd.
Biomassa, het ware verhaal
Schieten we er wat mee op? Een groot deel van de Nederlandse duurzaamheidsdoelen wordt
ingevuld met biomassa. Grootschalige biomassa is een ramp vanuit oogpunt van CO2-uitstoot, verstandig grondgebruik en bosbehoud. Krachtige lobby’s zorgen desondanks voor continuering van dit schadelijke en kostbare beleid.
Huidig beleid m.b.t. biomassa leidt juist tot veel meer CO2-uitstoot
Het gebruik van biomassa in centrales veroorzaakt veel meer CO2-uitstoot per eenheid van
energie gegenereerd dan kolen, gas of olie gestookte generatie. Zolang er wereldwijd meer
bossen gerooid worden dan aangeplant zorgt de huidige beleidspraktijk van biomassa voor
versnelling van de CO2-toename in de atmosfeer.
Wij roepen u op uw invloed aan te wenden
en druk uit te oefenen opdat hieraan een eind gemaakt wordt.
Wind- en Zonne-energie geen oplossing
​
In brede kring is bekend dat zon- en windenergie zonder adequate opslag fossiele stroom niet kunnen vervangen. Het Klimaatakkoord geeft hier geen rekenschap van.
Terwijl op systeemniveau een adequate analyse ontbreekt, profiteren energiebedrijven van zware
oversubsidiëring.
Eén Chinese producent van zonnepanelen, Powerfield, heeft vorig jaar 2 miljard aan Nederlandse subsidie binnengehaald. China profiteert grootschalig van onze politiek, terwijl het klimaat er niets mee opschiet.
Deze verspilling staat in schril contrast met de tekorten van gemeenten in het sociale domein.
Democratisch tekort
Gemeenten, gemeenteraden en burgers worden in Nederland stelselmatig buitenspel gezet door de Rijkscoördinatieregeling (RCR), de Crisis- en herstelwet (Chw) en de zogenaamde ‘slechts zelfbindende’ werking van structuurvisies. Die zelfbindende werking wordt doorkruist doordat de RCR van rechtswege van toepassing is. Het rijk weet dus van tevoren dat burgers en gemeenten/gemeenteraden toch niet in beroep kunnen tegen een rijksstructuurvisie.
Daarom deugt de Uniforme Openbare Voorbereidingsprocedure hier niet. VNG en IPO werken aan dit systeem mee. Het is zaak dat gemeenteraden ‘hun’ VNG hierop aanspreken.
Gemeenten en waterschappen zijn er niet voor de subsidielobby
Om het democratisch tekort en gebrek aan lokaal draagvlak te verhullen wordt door rijk en
klimaatlobby geschermd met 30 energieregio’s, als zouden daar voortaan de taakstellingen uitgedacht mogen worden.
In werkelijkheid worden via een technocratisch proces aan deze energieregio's de door EZK
uitgedachte taakstellingen opgelegd, waardoor Europese boetes op gemeenten en
waterschappen verhaald kunnen worden.
Onze oproep aan gemeentes en waterschappen is dan ook helder:
- Geef geen medewerking aan onjuiste besluiten en scenario’s van de rijksoverheid;
- Zie af van de plannen voor grootschalige windturbineparken en/of werk daar niet aan mee
- Voorkom dat Europese klimaatboetes worden doorvertaald naar gemeenten en
waterschappen
- Verdedig de lokale autonomie en democratie
Het Democratisch Energie Initiatief
===============================
Informatie over de initiatiefgroep
———————————————————
De initiatiefgroep bestaat uit mensen (uit uiteenlopende disciplines en met verschillende
achtergronden) die het gebrekkige democratisch gehalte van en de ontbrekende samenhang in
het energiebeleid willen opheffen.
Het bevorderen van een sterkere informatiepositie van gemeenteraden en regionale/lokale actoren is onderdeel van deze missie. Onder meer door middel van symposia en werkconferenties.
De initiatiefgroep maakt analyses van het energie-en klimaatbeleid.
Met name t.a.v. de gevolgen voor de gemeenten en waterschappen voor het fysieke en sociale leefklimaat, de regionale economie en voor de lokale democratie/autonomie.
De initiatiefgroep werkt ook in EU-verband met deskundigen en lokale actoren samen.
De bekende film- en documentairemaker Marijn Poels (Berlijn) maakt bijvoorbeeld deel uit van de initiatiefgroep.
Deze groep gaat onder meer met raadsleden van Helsinki en Finse energiedeskundigen dit najaar een symposium beleggen over het stedelijk energiebeleid en de daarmee verbonden maatschappelijk-sociale impact.
SLACHTOFFERS VAN ENERGIE EN KLIMAATBELEID
Door: Dr. Pieter Lukkes
​
De huishoudportemonnee en de democratie
Op 21 november 2018 flopten de onderhandelingen overeen nieuw pensioenstelsel.
Verwijten vlogen over en weer. Dat is wel anders geweest.
Want aan andere tafels waren de onderhandelende partijen het roerend eens over zaken die veel belangrijker zijn dan de pensioenen.
Ik bedoel de tafels waaraan in 2013 het Energieakkoord is gesloten en waaraan eind dit jaar het Klimaatakkoord tot stand moet komen.
Bij het energie-en klimaatbeleid gaat het om onvoorstelbaar veel geld.
Zo meldt de minister van EZ en Klimaat (Kamerstuk 31239 dd. 10072018) dat er alleen al in de periode 2014-2018 een bedrag van € 40 miljard (dat is 40.000 miljoen euro’s) aan SDE+-subsidies is toegezegd.
Uit te betalen over een periode van 15 jaar.
In de gesloten akkoorden is van een deugdelijke financiële paragraaf geen sprake.
Naar de kosten ervan moeten we dus raden. Voor de profiteurs van deze akkoorden is dit prettig.
Zij hoeven niet binnen budgetten te blijven en kunnen zo nodig steeds weer nieuwe lasten verzinnen. Zoals de extra lasten die autobezitters op hun bordje zullen krijgen omdat elektrische auto’s zwaar moeten worden gesubsidieerd.
Zelfs de minister van EZ en Klimaat weet niet precies wat zijn eigen beleid kost.
Die schrijft in zijn brief van 23-02-2018 aan de Tweede Kamer dat “de jaarlijkse transitiekosten volgens
allerlei ramingen beperkt zouden kunnen blijven tot 1-3% van het BBP ( Bruto Binnenlands Product ) in 2050“.
Dit is cryptisch gesteld maar blijkbaar gaat het om de euro van nu en het BBP in het verre jaar 2050.
Wat zal de omvang van het BBP dan zijn?
Extrapolatie van de ontwikkeling 1990-2018 resulteert per 2050 in een BBP van zo’n € 1200 miljard.
De jaarlijkse kosten zullen dus tussen €12 miljard en €36 miljard liggen. Tot 2050 is nog 32 jaar.
Dat brengt de totale kosten op €400 miljard à €1200 miljard.
Direct of indirect krijgen de huishoudens deze rekening gepresenteerd.
Per huishouden, van arm tot rijk, komt dat neer op € 50 000 à € 150 000.
Het verschil tussen deze bedragen is groot, dat zou nauwkeuriger moeten.
Achter het energie-en klimaatbeleid staat een syndicaat dat grotendeels bestaat
uit milieuorganisaties, bedrijfsleven en de politiek.
Dat syndicaat is niet geïnteresseerd in financiële transparantie.
Wel in de inhoud van onze portemonnee. Die portemonnee krijgt het zwaar te verduren.
Het syndicaat wil alle huizen gasloos- en alle auto’s elektrisch maken.
Dat kost een godsvermogen, zoveel dat slechts weinig huishoudens ze op kunnen brengen.
De klimaatonderhandelaars hebben dat al voorzien.
Die hebben de gebouwgebonden financiering bedacht. Die komt er op neer dat de burger huis en haard als onderpand naar de pandjesbaas (de banken) moet brengen.
Dan kan hij–uiteraard rentedragend en onder beperkende voorwaarden van de bank- geld lenen om de schulden af te betalen.
In de Volkskrant van 05-10-2018 wordt hierbij aangetekend dat de terugverdientijd van de
aangeschafte spullen, zoals een warmtepomp, langer zal zijn dan hun levensduur.
Het logische gevolg hiervan is dat steeds meer huishoudens nooit meer uit hun schulden zullen komen.
De oplossing van dat probleem laat zich raden:
dan moeten de huishoudens die financieel nog wel gezond zijn er maar aan geloven.
Op dat punt gekomen is het een kleine stap naar een centraal door de apparatsjik geleide
economie. Veel Oost-Europese landen weten precies wat dat betekent.
Ergo: bij het energie-en klimaatbeleid is er geen plaats voor naïviteit.
De maatschappelijke gevolgen ervan kunnen desastreus zijn.
Wellicht het meest gebruikte argument voor het energie- en klimaatbeleid is, dat het is voor onze kinderen en kleinkinderen.
Die moeten van ons een leefbare wereld erven. Wat zij in werkelijkheid erven is een onoverzienbare berg schulden, die wij hebben gemaakt en zij zullen moeten betalen.
Slachtoffers: Volgende generaties, het beleid zelf en de rechter
De grote vraag is natuurlijk of de volgende generaties blij zullen zijn met de energie-en klimaaterfenis die ze van ons krijgen overgedragen. De kans daarop is nihil.
Ons nageslacht moet–ongevraagd- een totale omschakeling van het energieverbruik doorvoeren met als doel het klimaat op aarde te beheersen. Veel klimaatwetenschappers denken dat door CO2
beperking de atmosfeer niet meer dan 2 graden Celsius zal opwarmen.
Aan CO2 wordt dus een hoofdrol toegekend.
Geen middel blijft ongebruikt om de mensheid in deze doctrine te laten geloven.
Het gros van de media doet volop mee aan het verkondigen van dit geloof.
Andersoortige geluiden zijn onwelkom. Zo weert de Leeuwarder Courant mij al geruime tijd uit haar kolommen.
Hoe waarheidlievend is de stroming, die het eigen geloof alleen maar aan de man kan brengen door
anderen monddood te maken?
Van consensus over de doctrine is geen sprake
Niet over het energiebeleid, niet over het klimaat en ook niet over het nut en de noodzaak van de ons en ons nageslacht opgelegde lasten.
Als nut en noodzaak daar van vast zouden staan dan zou het syndicaat de eerste zijn om daarvan de bewijzen en specificaties te overleggen. Dat zou ze een boel gezeur en achterdocht schelen.
Er bestaat echter geen schijn van bewijs. Maar dat gat is voor het oog keurig toegedekt door lekenprekers van- en in de media.
Die praatje hebben bij het publiek wel het geloof in het beleid vergroot maar niet de kwaliteit ervan, integendeel. Want qua energiebeleid worden er politieke blunders van jewelste gemaakt.
De grootste blunder is om energie niet als een zelfstandig en onafhankelijk beleidsterrein te beschouwen.Op dit moment wordt energie ondergeschikt gemaakt aan het veel minder belangrijke klimaatbeleid. Dat is domme politiek.
Ieder denkend mens ziet het levensbelang van energie in. Dat belang is zo groot dat energiebeleid, zowel politiek als qua onderzoek, op een geheel eigen probleem-doel-en vraagstelling moet berusten. De resultaten ervan zullen hemelsbreed verschillen van de doelen die de politiek nu stelt.
​
Ook het klimaatbeleid verdient een eigen evaluatie. Die evaluatie leert dat heel veel onafhankelijke wetenschappelijke zwaargewichten niet meegaan in het klimaatalarm en de hoofdrol van CO2 als klimaatveranderaar.
Dat doet ook het kabinet niet. Dat blijkt uit een brief van 9 april 2016 van staatssecretaris S.A.M. Dijksma aan de Tweede Kamer.
In die brief meldt de regering dat de door de stichting Urgenda via de rechter afgedwongen extra reductie van de CO2-emissies tegen het jaar 2100 zal resulteren in een en verlaging van de temperatuur op aarde van 0,000045 graden celsius (Dat is 1/22000 e graad).
Dat effect is onmeetbaar, zo wordt eraan toegevoegd. Dit cijfer is ongetwijfeld juist.
De staatssecretaris is echt niet zo dom om een politieke doodzonde te begaan door de Kamer onjuist te informeren.
Bovendien kijkt het Rijk wel uit om in de rechtszaal onwaarheden te verkondigen.
Dat de berekening van de staatssecretaris juist is blijkt ook uit een publicatie van Marcel Crok (Volkskrant 12-10-2017). Deze auteur berekende dat de per 2030 voorgenomen 49% CO2-reductie een geringere opwarming van 0,0003 graden Celsius tot gevolg zal hebben.
In een “fact check” moest de juistheid hiervan met tegenzin worden toegegeven.
Hieruit volgt dat tijdens het Urgenda-proces door het Rijk en door Urgenda een bizar toneelstuk is opgevoerd.
Beide hoofdrolspelers hebben gedaan alsof CO2 belangrijk is voor ons en voor het klimaat.
Met de Schwalbes die zij hebben gemaakt hebben zij ook de (scheids)rechter volledig op het verkeerde been gezet.
Ook die dacht dat het om een belangrijke klimaat-zaak en niet om gebakken lucht ging.
Waar het wél om ging, torenhoge kosten voor de burger, werd stiekem verzwegen.
Het moment is echter gekomen dat de politiek moet kiezen voor het behartigen van de belangen van het volk of voor die van het syndicaat achter de akkoorden.
Wordt voor het volk gekozen dan zal dat een totaal ander beleid op de terreinen van klimaat en energie betekenen.
LEEUWARDEN, DECEMBER 2018 Dr.P.Lukkes
-Rijksoverheid: Concept Integraal Nationaal Energie-en Klimaatplan 2021-2030. 06-11-2018-Min. EZ en Klimaat: Kamerstuk 31239. Stimulering duurzame energieproductie. 10-07-2018
-Berkhout G.en Thoenes D: Bekijk opwarming positief. Weg met doemscenario’s. Elsevier 13-10-2018.
-Goklany I. : Carbon Dioxyde, the good news. GWPF, London , 2015
-Rijksoverheid: Memorie van Grieven. 17 april 2016
-Rijksoverheid: Brief staatssecretaris mevrouw S.A.M.Dijksma 09-04-2016 ;kamerstuk 32813 nr. 122
Kabinetsaanpak klimaatbeleid op weg naar 2020
